Socioloog Gabriël van den Brink stelde enkele dagen geleden in Trouw onder meer dat de overheid 'de grootste hinderpaal' is als je een burgerinitiatief wil starten. Heeft hij gelijk?
De provincie en de door haar gesubsidieerde Leefbaarheidsalliantie Gelderland proberen burgerinitiatieven op het gebied van leefbaarheid juist mogelijk te maken, door middel van subsidie én advies.
Van den Brink stelt dat 'de overheid' in het algemeneen initiatieven juist (onbedoeld) remt. Citaat uit Trouw:
[Hij geeft het voorbeeld van een groep mensen die iets tegen de eenzaamheid in de wijk wil doen. Die komen wekelijks in een huiskamer bij elkaar of in een schooltje, nodigen oudere buurtbewoners uit en vragen slechts een vergoeding voor een kopje koffie. Maar ze willen opschalen en vragen daarvoor een subsidie van enige duizenden euro's. Van den Brink: "Dan vraagt de gemeente of het project zich ook richt op allochtonen. En waar zijn de werklozen? En voldoet de ruimte wel aan de horeca-richtlijn? Past het project wel in het bestemmingsplan?" Met andere woorden: past dit burgerinitiatief wel in de criteria die wij als overheid hanteren? "Daar zitten die ondernemende burgers helemaal niet op te wachten. Juist de overheid is hier de grootste hinderpaal."]
Wat vind jij: in hoeverre heeft hij gelijk? En in hoeverre is het terecht dat in dit geval de gemeente zulke regels stelt? Of zijn andere hindernissen, zoals het vinden van buurtgenoten die tijd in het initiatief willen steken, in praktijk groter?